از زمان پيدايش آن در دهه 1970مجموعه پروتكلTCP/IPبه عنوان استاندارد صنعتي براي پروتكل هاي انتقال داده در لايه هاي شبكه و انتقال مدل OSI پذيرفته شده است.علاوه بر اين،اين مجموعه شامل تعداد زيادي پروتكل هاي ديگر است كه از لايه پيوند داده تا لايه كاربردي كار ميكنند.

سيستم هاي عامل به تسهيل شكل ظاهري پشته مي پردازند تا آن را براي كاربران عادي قابل فهم تر كنند.مثلاً در يك ايستگاه كاري ويندوز،نصبTCP/IPبا انتخاب فقط يك واحد كه پروتكل ناميده

مي شود انجام مي شود ،در حالي كه در حقيقت طي اين فرآيند ، پشتيبان يك خانواده كامل از پروتكل ها نصب مي گردد ، كه پروتكل كنترل ارسال (TCP) و پروتكل اينترنت (IP) فقط دو تا از آنها هستند.انتخابهاي ديگر غير از TCP/IPنيز تا حدود زيادي به همين صورت عمل مي كنند. مجموعه پروتكل IPX شامل چند پروتكل است كه عملكرد آنها شبيه TCP/IPمي باشد ، و  NETBEUIهر چند خيلي ساده تر است اما براي انجام بسياري از عمليات خود به پروتكل هاي ديگري وابسته مي باشد ، مثل   (SMB)

                                   SERVER MESSAGE BLOCKS.

 آگاهي از نحوه عملكرد پروتكل هاي مختلف TCP/IPو نحوه كار آنها با هم براي ارائه سرويسهاي ارتباطي لازمه مديريت شبكه هاي TCP/IPمي باشد .

خواص TCP/IP

اينكه چرا TCP/IPبه مجموعه پروتكل منتخب براي غالب شبكه هاي داده تبديل شده است دلايل متعددي دارد ،و يكي از آنها اين است كه اينها پروتكلهايي هستند كه در اينترنت مورد استفاده قرار مي گيرند. TCP/IP مدتي پيش از عرضه PC براي پشتيباني از اينترنت جوان طراحي شد (كه بعدها آرپانت نام گرفت)، در واقع در زماني كه تعامل بين محصولات ساخت سازندگان مختلف تقريباً مسئله جديدي بود ، اينترنت از انواع مختلف زيادي از كامپيوترها تشكيل شده بود و هست  و بدين لحاظ به مجموعه پروتكلي نياز بود كه توسط همه آنها به طور مشترك مورد استفاده قرار گيرد .

مهمترين عنصري كهTCP/IPرا از ساير مجموعه پروتكل ها كه سرويس هاي لايه هاي شبكه و انتقال را در اختيار مي گذارند متمايز مي كند مكانيزم آدرس دهي جامع آن است .به هر يك از وسيله هاي روي يك شبكه TCP/IP يك (يا گاهي بيش ازيك)آدرس IPاختصاص داده مي شود كه آن را به طور يكتا به سيستم هاي ديگر ميشناساند.

بيشترPCهاي شبكه هاي امروزي از آداپتورهاي واسط شبكه اترنت ياTOKEN RING  استفاده مي كنند كه شناسه هاي يكتايي(آدرس هاي MAC) به صورت سخت افزاري در آنها حك شده است و اين شناسه ها باعث  مي شوند كه آدرس هايIP مازاد مصرف شوند.اما به بسياري از انواع ديگر كامپوترها شناسه هايي توسط مديران شبكه اختصاص داده مي شود،و هيچ مكانيزمي وجود نداردكه تضمين كند سيستم ديگري از يك شبكه تقابلي جهاني همچون اينترنت از همان شناسه استفاده نمي كند.

از آنجا كه يك مجمع مركزي وجود دارد كه آدرسهاي IPرا ثبت مي كند،ميتوان مطمئن بود كه هيچ دو دستگاهي از اينترنت(اگر پيكربندي درستي داشته باشند) آدرسشان يكي نيست .به دليل همين آدرس دهي است كه پروتكل هايTCP/IPمي توانند تقريباً هر پلت فرم نرم افزاري يا سخت افزاري را كه در حال حاضر به كار ميرود پشتيباني كنند.

پروتكل هاي IPX هميشه اساساً با ناول نت ور همراه خواهند بود،  وازNETBEUI  تقريباً فقط در شبكه هاي مايكرو سافت ويندوز استفاده مي شود . اما TCP/IP واقعاً تعامل جهاني پلت فرمها را ممكن مي سازد، به طوري كه همه آن را پشتيباني مي كنند و هرگز مغلوب پروتكل ديگري نشده است .

جنبه منحصربه فرد ديگر پروتكلهاي TCP/IP نحوه طراحي ،تخليص و تصويب استانداردهاي آنهاست . به جاي وابستگي به يك مجمع تدوين استاندارد همچون IEEE، پروتكلهاي TCP/IP با حفظ اصول دموكراسي و توسط يك گروه اتفاقي از داوطلبان كه از طريق خود اينترنت ارتباط گسترده اي دارند تدوين ميشوند ،و مقدم هر كس كه علاقمند به شركت در تدوين يك پروتكل باشد گرامي داشته مي شود. علاوه بر اين خود استانداردها توسط مجمعي تحت عنوان (IETF)

Internet     ENGINEERING TASK    FORCE                       منتشر مي شوند و در اختيار عموم قرار مي گيرند ، و براي همه كس قابل دسترسي و دريافت هستند . استانداردهايي همچون آنها كه IEEE منتشر مي كند نيز در دسترس هستند ، ولي تا همين چند وقت پيش براي خريدن يك كپي از يك استاندارد  IEEE مثل 3/802 كه اترنت بر اساس آن است بايد صدها دلار مي پرداختيد . اين در حالي است كه مي توان هر يك از استانداردهاي TCP/IPرا كه Request for commetns  (RFCها) ناميده ميشوند از سايت وب IETF درhttp://www.ietf.org/، يا از برخي سايتهاي اينترنت ديگر به طور قانوني داون لود كرد .                                                                  

پروتكلهاي TCP/IP  مقياس پذيري فوق العاده اي دارند .شاهدي بر اين مدعا آن است كه اين پروتكل ها زماني طراحي شدند كه آرپانت اساساً يك كلوب انحصاري براي دانشگاهيان و دانشمندان بود و هيچ كس تصور آن را هم نمي كرد كه اين پروتكل ها كه توليد مي شوند زماني روي شبكه اي به اندازه اينترنت كنوني به كار گرفته شوند . عامل اصلي محدود كننده گسترش اينترنت در حال حاضر فضاي آدرس خود IP  است كه 32بيتي مي باشد ، و نسخه جديد پروتكل IP تحت عنوان IPV6 در صدد رفع اين نقيصه به كمك يك فضاي آدرس 128بيتي است .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: